จักรวรรดิละติน

จักรวรรดิละติน หรือ จักรวรรดิละตินแห่งคอนสแตนติโนเปิล (อังกฤษ: Latin Empire หรือ Latin Empire of Constantinople, ละติน: Imperium Romaniae (จักรวรรดิโรมาเนีย)) เป็นชื่อที่ใช้โดยนักประวัติศาสตร์ที่หมายถึงนครรัฐครูเสดที่ก่อตั้งโดยผู้นำต่างๆ ของสงครามครูเสดครั้งที่ 4 จากบริเวณที่ยึดได้จากจักรวรรดิไบแซนไทน์ จักรวรรดิละตินก่อตั้งขึ้นหลังการยึดเมืองคอนสแตนติโนเปิลใน ค.ศ. 1204 และรุ่งเรืองอยู่จนกระทั่งปี ค.ศ. 1261 จักรวรรดิละตินตั้งใจจะเป็นจักรวรรดิที่มาแทนจักรวรรดิไบแซนไทน์ต่อจากจักรวรรดิโรมันในตะวันออกโดยมีพระจักรพรรดิโรมันคาทอลิกเป็นประมุขแทนพระจักรพรรดิอีสเติร์นออร์โธด็อกซ์ของไบแซนไทน์

บอลด์วินที่ 9 เคานท์แห่งฟลานเดอร์สได้รับการสวมมงกุฎให้เป็นพระจักรพรรดิองค์แรกของจักรวรรดิในพระนาม สมเด็จพระจักรพรรดิบอลด์วินที่ 1 เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1204 แต่จักรวรรดิละตินไม่สามารถสร้างอิทธิพลทางการเมืองหรือทางเศรษฐกิจเหนือบริเวณต่างๆ ที่เดิมเคยเป็นอาณาบริเวณการปกครองของจักรวรรดิไบแซนไทน์ โดยเฉพาะเวนิส หลังจากที่ได้รับชัยชนะทางการทหารในระยะแรกแล้ว จักรวรรดิก็เสื่อมโทรมลงเป็นลำดับ ความอ่อนแอยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อมีความขัดแย้งเป็นระยะๆ กับรัฐต่างๆ ในบัลเกเรียและกรีก ในที่สุดก็สูญเสียต่อจักรวรรดิไนเซีย ภายใต้การนำของสมเด็จพระจักรพรรดิไมเคิลที่ 8 พาเลโอโลกอส ในปี ค.ศ. 1261 พระจักรพรรดิองค์สุดท้ายของจักรวรรดิคือ สมเด็จพระจักรพรรดิบอลด์วินที่ 2 ผู้เสด็จหนีไปลี้ภัย แต่ตำแหน่งพระจักรพรรดิยังคงมีอยู่ต่อมา โดยมีผู้อ้างสิทธิต่อมาจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 14