สำนักมัธยมกะ (สันสกฤต: मध्यमक, Madhyamaka; "สายกลาง"; จีน: 中觀見; พินอิน: Zhōngguān Jìan; ทิเบต: དབུ་མ་པ ; dbu ma pa) เป็นสำนักในศาสนาพุทธฝ่ายมหายานยุคแรกที่ก่อตั้งโดยท่านนาคารชุนะ คำว่ามัธยมกะมาจากคำว่ามัชฌิมาปฏิปทา บางครั้งเรียกสำนักนี้ว่าศูนยตา เพราะคำสอนของสำนักนี้เน้นที่ความว่างเปล่าของสรรพสิ่ง และเรียกผู้ที่นับถือสำนักนี้เรียกว่า มาธยมิกะ (Mādhyamika) คณาจารย์สำคัญของสำนักนี้ เช่น จันทรกีรติ
คัมภีร์ที่สำคัญของสำนักนี้มีหลายเล่ม ที่เขียนโดยท่านนาคารชุนะได้แก่ มาธยมิกศาสตร์ ทวาทศนิกายศาสตร์ ปรัชญาปารมิตาศาสตร์ และที่เขียนโดยลูกศิษย์ของท่าน เช่น ศตศาสตร์ของท่านเทวะ กรกาลรัตนศาสตร์ของท่านภาววิเวก
คำสอนของสำนักนี้เน้นที่หลักปฏิจสมุปบาทและศูนยตา โดยถือว่าสรรพสิ่งทั้งหลายไม่มีความอยู่ด้วยตัวเอง (สวภาวะ) แต่เกิดได้เพราะอาศัยเหตุปัจจัยอิงกันเกิด ปฏิเสธทั้งทิฐิข้างที่กล่าวอ้างว่าสรรพสิ่งมีอยู่จริง (สัสสตทิฐิ) และที่ถือว่าขาดศูนย์ (อุจเฉททิฐิ) คำสอนของสำนักนี้ขัดแย้งกับสำนักโยคาจารอย่างรุนแรง ในแง่ที่ว่าสำนักโยคาจารยอมรับการมีอยู่ของสวภาวะแต่สำนักมัธยมกะไม่ยอมรับ มีการโจมตีกันว่าเป็นมิจฉาทิฐิในพุทธศาสนาทั้งสองฝ่าย
สำนักมัธยมกะ เป็นคำสอนแนวปฏิเสธ และเป็นเพียงปรัชญา ที่ทำให้หลุดพ้นไปไม่ได้เป็นเพียงทฤษฎีตามสำนักอื่น ๆ ที่โจมตี[ต้องการอ้างอิง] โดยสำนักที่ต่อยอดให้มัธยมกะ คือสำนักเทนได ที่พยายามต่อความคิด
