ราชมนตรีสภา (ญี่ปุ่น: ??? ซังงิอิง ?) เป็นสภาสูงของสภานิติบัญญัติแห่งชาติของประเทศญี่ปุ่น เทียบเท่ากับวุฒิสภาในประเทศอื่นๆ โดยมีสภาผู้แทนราษฏรทำหน้าที่เป็นสภาล่าง
ในยุคจักรวรรดิญี่ปุ่น สภาสูงของญี่ปุ่นคือ สภาขุนนาง แต่เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง ญี่ปุ่นถูกควบคุมโดยสหรัฐอเมริกา โดยสหรัฐอเมริกาได้มีส่วนช่วยในการร่างรัฐธรรมนูญและปฏิรูประบบการปกครองของญี่ปุ่น รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ในปี ค.ศ. 1947 ได้ระบุให้สภาสูงมาจากการเลือกตั้ง
สภาชุดแรกเริ่มทำหน้าที่ในปี ค.ศ. 1950 มีสมาชิก 250 คน โดยสมาชิกแต่ละคนมีวาระดำรงตำแหน่งคราวละ 6 ปี และมีการจัดการเลือกตั้งทุก 3 ปี โดยระหว่างปี 1947 ถึง 1983 นั้น สมาชิกราว 100 ที่นั่ง จะมาจากการการลงคะแนนเขตแห่งชาติ (??? เซ็งโกะกุ-กุ) ผู้ที่ได้รับเลือกในเขตแห่งชาตินี้คือผู้ที่ได้รับคะแนนเสียงจากทั้งประเทศมากเป็นอันดับที่ 1 ถึง 50 ในการเลือกตั้งแต่ละครั้ง ซึ่งการลงคะแนนด้วยระบบนี้ มีให้เห็นเป็นครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 1980 ก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยการลงคะแนนแบบสัดส่วน (บัญชีรายชื่อ) ต่อมาภายหลังได้มีการเพิ่มสมาชิกแบบแบ่งเขตเข้ามาอีก 2 ที่นั่ง ภายหลังสหรัฐอเมริกาคืนเกาะโอะกินะวะให้แก่ญี่ปุ่นในปี 1972
ปัจจุบัน ราขมนตรีสภามีสมาชิกทั้งหมด 252 คน มีวาระดำรงตำแหน่งคนละหกปี มากกว่าวาระของสภาผู้แทนราษรฎอยู่สองปี ราชมนตรีต้องมีอายุมากกว่า 30 ปีบริบูรณ์ มากกว่าคุณสมบัติของผู้แทนราษฎรที่กำหนดอายุไว้ที่ 25 ปีบริบูรณ์ และราชมนตรีสภาไม่สามารถถูกยุบได้ ทั้งนี้ เนื่องจากการเลือกตั้งจัดขึ้นทุก 3 ปี แต่สมาชิกมีวาระการดำรงตำแหน่ง 6 ปี ทำให้ในการเลือกตั้งแต่ละครั้ง จะเป็นการเลือกตั้งเพื่อทดแทนสมาชิกสภาราวกึ่งหนึ่งที่สิ้นสุดวาระ
