ลัทธิประทับใจใหม่

ลัทธิประทับใจใหม่ (อังกฤษ: neo-impressionism) เป็นคำที่เริ่มใช้โดยนักวิพากษ์ศิลปะชาวฝรั่งเศสชื่อเฟลิกซ์ เฟเนอง ในปี ค.ศ. 1886 ในการบรรยายขบวนการทางศิลปะที่ก่อตั้งขึ้นโดยฌอร์ฌ-ปีแยร์ เซอรา (Georges Seurat) งานชิ้นเอกของเซอรา "บ่ายวันอาทิตย์บนเกาะลากร็องด์ฌัต" เป็นงานชิ้นแรกเริ่มขบวนการของแนวคิดทางศิลปะดังว่าเมื่อตั้งแสดงเป็นครั้งแรกในนิทรรศการแสดงศิลปะของสมาคมศิลปินอิสระแห่งปารีส ในช่วงเดียวกันนี้เป็นช่วงเริ่มต้นของยุคใหม่ของฝรั่งเศสที่จิตรกรหลายคนพยายามแสวงหาวิธีใหม่ในการแสดงออก ผู้ที่ดำเนินตามลัทธิประทับใจใหม่โดยเฉพาะจะนิยมวาดภาพฉากต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในเมือง และภูมิทัศน์และทิวทัศน์ทะเล จิตรกรลัทธิประทับใจใหม่จะใช้การตีความหมายของเส้นและลายเชิงวิทยาศาสตร์ในการเขียนภาพ จิตรกรกลุ่มนี้มักจะกล่าวถึงเทคนิคการผสานจุดสีเพราะเป็นลักษณะการเขียนภาพในช่วงแรกของลัทธิประทับใจใหม่

ในช่วงแรกของลัทธิประทับใจใหม่ ฌอร์ฌ-ปีแยร์ เซอรา และผู้ติดตามพยายามพัฒนาลักษณะการเขียนที่มาจากแรงกระตุ้นของอารมณ์ (impulsive) และจากสัญชาตญาณ (intuitive) ของศิลปินลัทธิประทับใจ ศิลปินลัทธิประทับใจใหม่จะใช้การประจุดเพื่อแสดงถึงความมีระเบียบและความยั่งยืนในการวาดภาพ (organization and permanence) เซอราพยายามเพิ่มการสร้างเอกลักษณ์ของขบวนการโดยพยายามให้คำอธิบายถึงทัศนมิติในเรื่องของแสงและสายตา