สวนทุ่ยซือ (อังกฤษ: Retreat & Reflection Garden;จีน: ???; พินอิน: Tu?s? Yu?n) เป็นสวนโบราณที่โดดเด่นแห่งหนึ่งในประเทศจีน ตั้งอยู่ที่เมืองถงหลี่ (อังกฤษ: Tongli, Tong-Li; จีน: ??; พินอิน: T?ngl?)) ในอู๋เจียง (อังกฤษ: Wujiang; จีนตัวย่อ: ???; จีนตัวเต็ม: ???; พินอิน: W?ji?ng Q?),) มณฑลเจียงซู (อังกฤษ: Jiangsu; จีนตัวย่อ: ???; จีนตัวเต็ม: ???; พินอิน: Ji?ngs? sh?ng) ประเทศจีน ในปี ค.ศ. 2001 สวนแห่งนี้ยังได้รับการบันทึกเป็นมรดกโลกร่วมกับสวนโบราณ เมืองซูโจว แห่งอื่น ๆ โดยองค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ
สวนทุ่ยซือสร้างขึ้นเมืองปี ค.ศ. 1885 โดยเหรินหลานเซิง (อังกฤษ: Ren Lansheng; จีนตัวย่อ: ???; พินอิน: R?nl?nsh?ng) ข้าราชการในราชสำนักซึ่งทำงานอยู่ในมณฑลอานฮุย (อังกฤษ: Anhui province; จีน: ??; พินอิน: ?nhu?) ผู้ถูกกล่าวหาว่ามีความผิด ชื่อของสวนได้มาจากบทกวีที่มีชื่อว่าจั่วฉวน (อังกฤษ: Zho Zhuan; จีน: ??; พินอิน: Zu? chu?n) หรือตำนานของจั่วชิวหมิง (Zhuo Qiuming's Chronicles; จีน : ???; พินอิน: Zu? Qi?m?ng) ซึ่งกล่าวว่า "Lin Fu really is a gentleman when he forwards proposals, he shows loyalty to his country, when he retreats he reflects and mends his ways". โดยมีหยวนหลง (อังกฤษ: Yuanlong; จีนตัวย่อ: ??) เป็นผู้ออกแบบสวน
ด้วยขนาด 6,600 m2 (71,000 sq ft) สวนแห่งนี้ได้แบ่งพื้นที่สวนเป็นส่วนอาคารที่พักอาศัยในพื้นที่ตะวันออก และเป็นสวนหลักในพื้นที่ตะวันตก มีสวนขนาดเล็กสองแห่งเชื่อมส่วนทั้งสอง การออกแบบสวนแห่งนี้มีความแปลกใหม่จากสวนแบบดั้งเดิมคือใช้แกนทิศตะวันออกและตะวันตกแทนการออกแบบในแนวทิศเหนือและทิศใต้ที่นิยมกัน รูปแบบการวางอาคารโดยรอบสระน้ำใช้หลักการอยู่ใกล้น้ำซึ่งเป็นการก่อสร้างอาคารให้ตั้งอยู่เหนือขอบสระน้ำ จึงเป็นที่มาของชื่อที่นิยมเรียกสวนแห่งนี้อีกชื่อหนึ่งว่า "สวนลอยน้ำ (The Garden Floating on Water)"
เป็นอาคารโถงเริอ (boat hall) ที่มีระเบียงด้านหน้า ตั้งอยู่ครงข้ามกับ (Leisure Snatching Round Gate) ใช้สำหรับเป็นสถานที่เล่นดนตรี
อาคารสองชั้น ด้านหน้ามีระเบียง ตัวอาคารหันเข้าหาสวนต้อนรับ (Reception Courtyard) และมีบันไดเชื่อมต่อไปยังหอแห่งความงาม (Tower of Gathering Beauty) ได้
ตั้งชื่อตามนามปากกา (pseudnym) ของเหรินหลานเซิง (Ren Langsheng) ที่มีชื่อว่าหวังเสียง (Wang Xiang; ??) เป็นอาคารสองชั้นรูปทรงตัวอักษรยูในภาษาอังกฤษ เคยใช้เป็นอาคารที่พักหลักของครอบครัวผู้เป็นเจ้าของสวน
ทางเดินยกระดับที่มีหลังคาคลุม เชื่อมระหว่างระเบียงสายฝนอันเย็นฉ่ำ (Soft Rain Brings Coolness Terrace) และหอแห่งความทุกข์ยาก (Hardship Tower) สามารถเดินขึ้นสะพานสวรรค์ได้จากบันไดเมฆ (cloud stairway) ซึ่งตั้งอยู่บริเวณระเบียงสายฝนพรำอันเย็นฉ่ำ (Soft Rain Brings Coolness Terrace) เป็นอาคารหลังหนึ่งที่มีชื่อเสียงมากในบรรดาสวนโบราณเมืองซูโจว
ศาลาทรงสี่เหลี่ยมสร้างอยู่ด้านบนยอดของเนินเขา มีห้องลักษณะอุโมงค์ (grotto room หรือห้องที่มีผนังปิดสามด้าน) ที่อยู่ด้านล่างศาลาแห่งนี้
เป็นโถงหลักในสวนตะวันตก มีระเบียงหินทางด้านหน้าอาคารยื่นอยู่บนสระน้ำ สามารถมองเห็นทัศนียภาพกว้างของสวนและสระน้ำได้จากระเบียงนี้
