สโมสรฟุตบอลเวสต์บรอมมิชอัลเบียน

สโมสรฟุตบอลเวสต์บรอมมิชอัลเบียน (อังกฤษ: West Bromwich Albion Football Club; ตัวย่อ: WBA) เป็นสโมสรฟุตบอลอาชีพในประเทศอังกฤษ ตั้งอยู่ที่เมืองเวสต์บรอมมิช ในภาคเวสต์มิดแลนด์ ปัจจุบันลงแข่งขันในระดับอีเอฟแอลแชมเปียนชิป​ ลีกลำดับสองของประเทศอังกฤษ

เวสต์บรอมมิชอัลเบียนเป็นหนึ่งในสโมสรฟุตบอลที่เป็นสมาชิกยุคก่อตั้งอิงกลิชฟุตบอลลีก ในปี ค.ศ. 1888 สโมสรก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1878 โดยคนงานจากโรงงานจอร์จซอลเทอส์สปริงเวิกส์ในเวสต์บรอมมิช และใช้สนามเดอะฮอว์ทอนส์เป็นสนามเหย้ามาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1900 เคยได้แชมป์ลีกสูงสุดของประเทศ 1 สมัยในฤดูกาล 1919–20 และได้รองแชมป์ลีกสูงสุด 2 สมัย รวมถึงเคยคว้าแชมป์เอฟเอคัพ ได้ 5 สมัย และฟุตบอลลีก คัพ อีก 1 สมัย ซึ่งการคว้าแชมป์รายการสำคัญครั้งสุดท้ายของสโมสรคือการคว้าแชมป์เอฟเอคัพ ฤดูกาล 1967–68 ด้วยการเอาชนะสโมสรฟุตบอลเอฟเวอร์ตันได้ในรอบชิงชนะเลิศ

ตราสัญลักษณ์ของสโมสรเป็นรูปนกซองทรัช (song thrush) หรือทรอเซิล (throstle) ซึ่งเป็นนกชนิดหนึ่งในวงศ์นกเดินดง กำลังเกาะอยู่บนกิ่งของต้นฮอว์ทอนส์ที่มีผลสีแดง และมีสโมสรคู่แข่งสำคัญในภาคเวสต์มิดแลนด์คือ แอสตันวิลลาและวุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ โดยแข่งขันระหว่างเวสต์บรอมมิชอัลเบียนกับวุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์มักจะถูกเรียกขานว่าแบล็กคันทรีดาร์บี (Black Country Derby)

สโมสรก่อตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1878 ในชื่อ เวสต์บรอมมิชสโตรลเลอส์ จากกลุ่มพนักงานของโรงงานจอร์จซอลเทอส์สปริงเวิกส์ ซึ่งเป็นโรงงานผลิตเครื่องชั่ง ตวง วัด ในครัวเรือน ผู้เล่นของทีมส่วนใหญ่เป็นพนักงานภายในโรงงาน และบางส่วนเป็นนักคริกเก็ต ที่กำลังหากีฬาสำหรับเล่นในช่วงฤดูหนาว

เวสต์บรอมมิชสโตรลเลอส์ลงแข่งขันเป็นนัดแรกเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 1878 โดยเป็นการแข่งกับทีมฟุตบอลของกลุ่มพนักงานโรงงานฮัดสัน ซึ่งเป็นโรงงานผลิตสบู่ จากนั้นในปี ค.ศ. 1880 สโมสรได้เปลี่ยนชื่อเป็น เวสต์บรอมมิชอัลเบียน ทำให้เป็นสโมสรฟุตบอลสโมสรแรกในสหราชอาณาจักรที่มีคำต่อท้ายชื่อว่า อัลเบียน

ในช่วง 2 ปีแรกนับแต่ก่อตั้งทีมขึ้น สโมสรยังเล่นฟุตบอลอยู่ตามสวนสาธารณะในแถบเวสต์บรอมมิช, สเมดิก และเวนส์เบอรี และออกเดินทางไปยังสเตาร์บริดจ์เป็นครั้งคราวเพื่อลงแข่งขันกับทีมอื่น จนกระทั่งในฤดูกาล 1881–82 สโมสรได้สมัครเข้าร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมฟุตบอลเมืองเบอร์มิงแฮม ทำให้ได้สิทธิลงแข่งขันในรายการเบอร์มิงแฮม ซีเนียร์ คัพ และผ่านเข้าไปจนถึงรอบ 8 ทีมสุดท้าย จากผลงานดังกล่าวทำให้สโมสรเริ่มได้รับความสนใจจากสื่อต่าง ๆ ของเมืองเบอร์มิงแฮม และหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเริ่มรายงานการแข่งขันของพวกเขามากขึ้น

ในปี ค.ศ. 1882 สโมสรได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกของ สมาคมฟุตบอลแห่งเทศมณฑลสแตฟฟอร์ดเชียร์ และคว้าแชมป์สแตฟฟอร์ดเชียร์ คัพ ได้สำเร็จ ด้วยการเอาชนะสโต๊ก ซิตี้ได้ในนัดชิงชนะเลิศ 3–2 โดยนับเป็นแชมป์รายการแรกของสโมสร และถือเป็นการคว้าแชมป์รายการสำคัญระดับประเทศในช่วงเวลาดังกล่าว เพราะในขณะนั้นแต่ละเทศมณฑลจะจัดการแข่งขันฟุตบอลถ้วยเป็นของตนเอง และผู้ที่คว้าแชมป์ได้จะได้รับการต้อนรับจากทั่วทุกเมืองที่อยู่ในเทศมณฑลนั้น ๆ

ในฤดูกาล 1883–84 สโมสรได้เข้าร่วมการแข่งขันเอฟเอคัพเป็นครั้งแรก แม้จะตกรอบแรก แต่ก็ได้เลื่อนฐานะขึ้นเป็นสโมสรฟุตบอลระดับอาชีพในปี ค.ศ. 1885 ต่อมาในปี ค.ศ. 1886 สโมสรเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศในเอฟเอคัพได้สำเร็จ แต่กลับพ่ายแพ้ให้กับแบล็กเบิร์นโรเวอส์ ในนัดชิงชนะเลิศ ทำให้ได้เพียงแค่ตำแหน่งรองแชมป์

ในปี ค.ศ. 1887 สโมสรเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศเอฟเอคัพ ได้อีกครั้ง แต่ก็พ่ายแพ้ในรอบชิงชนะเลิศอีกเป็นครั้งที่ 2 โดยแพ้ให้กับแอสตันวิลลา และได้รองแชมป์ไปอีกครั้งหนึ่ง จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1888 สโมสรเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศเอฟเอคัพ ได้เป็นสมัยที่ 3 ติดต่อกันและประสบความสำเร็จในที่สุด ด้วยการเอาชนะเพรสตันนอร์ทเอนด์ไป 2–1 คว้าแชมป์เอฟเอคัพไปครองได้เป็นสมัยแรกในประวัติศาสตร์สโมสร

โดยในปี ค.ศ. 1888 นอกจากสโมสรจะได้แชมป์เอฟเอคัพแล้ว ยังได้เป็น 1 ใน 12 สโมสรที่เป็นผู้ร่วมก่อตั้งอิงกลิชฟุตบอลลีกขึ้น และได้ลงแข่งขันในลีกสูงสุดที่จัดขึ้นเป็นฤดูกาลแรกของประเทศอังกฤษ ต่อมาสโมสรได้แชมป์เอฟเอคัพ เป็นสมัยที่ 2 ในปี ค.ศ. 1892 ก่อนจะตกชั้นจากลีกสูงสุดเป็นครั้งแรกในฤดูกาล 1900–1901

หมายเหตุ: ธงชาติที่ปรากฏบ่งบอกให้ทราบว่าผู้เล่นคนนั้นสามารถเล่นให้กับชาติใดตามกฎของฟีฟ่าตามความเหมาะสม เพราะผู้เล่นบางคนอาจถือสองสัญชาติ

หมายเหตุ: ธงชาติที่ปรากฏบ่งบอกให้ทราบว่าผู้เล่นคนนั้นสามารถเล่นให้กับชาติใดตามกฎของฟีฟ่าตามความเหมาะสม เพราะผู้เล่นบางคนอาจถือสองสัญชาติ